Van de week waren de glazenwassers bezig in de straat. Gezellige jongens, altijd in voor een praatje of een groet. Als ze bij mijn ramen zijn aangekomen en ik ben thuis, loop ik naar het balkon om ze iets aan te bieden. Dat kan van alles zijn, in de zomer een ijsje, en nu in de winter vaak koffie. Dit keer trof ik ze beneden en omdat ik zelf een pak koekjes openmaakte om deze aan manlief en dochterlief uit te delen bood ik hem ook een koek aan. Helemaal blij pakte hij het aan, het is zo fijn om mensen blij te maken met zoiets simpels!
Niet zoals gepland
Schilders
De afspraak zelf duurde niet zo lang, maar door mijn impulsiviteit kan het zomaar ineens zo zijn dat ik spontaan andere dingen doe na afloop, in plaats van direct naar huis gaan. Zo gebeurt het dan ook dat de tijd vliegt en pas in de middag naar huis liep. Onderweg bedacht ik wat ik thuis allemaal zou gaan doen, ik hoefde me niet te vervelen. In de flat aangekomen zag (en rook) ik dat er schilders bezig waren en op het moment dat ik bij mijn voordeur kwam zag ik dat ze bij mijn huis bezig waren.
Koffie
Toen ik ze koffie aanbood keken ze verrast op van hun werk, één van de twee dacht volgens mij zelfs dat ik met hem aan het flirten was, maar ik kreeg een gulle lach en een dankbaar "Ja, graag!" te horen. Koffie geven aan werklui is voor mij heel gewoon, ik doe dat altijd, maar als ik de werklui mag geloven ben ik hier een uitzondering in. Hopelijk zullen ook anderen dit als norm gaan zien en mensen die aan het werk zijn in en rond het huis "iets" aanbieden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten