donderdag 11 juli 2013

Het proces van besef en het geluid van verandering

De symboliek van de te snel werkende schildklier
En dan komt er opeens een dag dat je een duwtje in je rug krijgt. Het duwtje in de rug werd veroorzaakt door een toegestuurde tekst via @OntWikkeltZich op Twitter over de symboliek van de te snel werkende schildklier.

Bij het lezen van de tekst voelde ik in eerste instantie weerstand. Dat is natuurlijk al een teken aan de wand, dat er een kern van waarheid in de tekst zit. Om die reden wilde ik mezelf de tijd gunnen het op me in te laten werken en te gaan begrijpen.

Echt en open zijn
Deze tijd nam ik dan ook en ik begon het steeds beter te begrijpen. Verder kwam er in deze week nog een moment dat @Safeje een vraagstelling had over positief zijn of "the real thing". Ook dit heeft mij aan het denken gezet. Aangezien de meesten toch wel vonden dat je best ook open kunt zijn over de minder prettige kanten van het leven heb ik besloten dat ik óók op Twitter iets meer kan delen. Jammer genoeg zijn er plekken in het "echte" leven, waar ik niet mezelf kan zijn zonder erop afgerekend te worden, gelukkig kan ik dat thuis wel. Ik mag dan wel eens naar doen, maar wat houd ik enorm veel van mijn gezin waar ik gewoon ik kan en mag zijn! ♥♥♥♥

Krassen op de ziel
Mijn jeugd heeft zijn sporen achtergelaten in mijn huidige leven, ik probeer dit wel eens (of meer dan eens) te negeren. Ik vind het lastig om pijnpunten in het nu "zomaar" te gooien op: "Het komt door het verleden". Dat vind ik te gemakkelijk. Echter heeft het me, ondanks dat ik dat niet wil, gevormd en net als ieder ander heb ik krassen op mijn ziel uit mijn verleden.

De lat te hoog leggen
Het zou fijn zijn als ik mezelf de kans gaf om mezelf te zijn. Waarom zou ik meer uit mezelf willen halen als wat er in zit? Op zo'n manier zou ik mijn dochter niet willen pushen, dus het word tijd dat ik daar bij mezelf ook eens mee op houd. Het is goed zoals ik ben en als iets een keer niet gaat, dan gaat het niet.

Stapje voor stapje
Dat het besef er al is, is de eerste stap. Er zijn ook momenten in mijn leven dat het een tijdje beter gaat en dat ik die lat niet zo achterlijk hoog leg. Nu hoop ik dat mijn bewustzijn blijft en dat ik stapje voor stapje mijn rust terugvind en niet zo bozig doe tegen mezelf. Ik waardeer het enorm dat er mensen zijn die me soms net het juiste zetje geven in de goede richting, daar ben ik enorm dankbaar voor!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten