12 december 2013 - dag 4
Mijn dag begon vandaag heerlijk rustig! Wat fijn als je een beetje tijd hebt om te lezen. De rest van de ochtend heb ik lekker geknutseld met m'n dochter, die is gek op knutselen. En in de middag kwam ons nichtje weer gezellig. Ook het vriendje van mijn dochter kwam spelen.
Ik ben actief op verschillende groepen op Facebook, zo ook een weggeefgroep. Ik geef regelmatig dingen weg, vandaag kwamen drie verschillende mensen spulletjes ophalen. En het zijn stuk voor stuk lieve en inspirerende mensen die ik tegenkom. Er is vaak een hoop gezeur op de groep zelf, maar als ik dan weer dingen weg kan geven en mooie gesprekken heb, of alleen al een glimlach bij iemand op het gezicht kan zien, weet ik waarvoor ik het doe. De laatste persoon die iets kwam ophalen had ik vandaag niet verwacht, haar opa heeft een hartinfarct gehad en is opgenomen in het ziekenhuis, het ziet er niet heel goed uit, maar toch heeft ze de tijd genomen om haarverf bij me op te halen. Ze vertelde me dat ze een dochtertje heeft van anderhalf. Ik vroeg haar nog even te wachten en had nog een speelgoedje liggen wat geschikt was voor de leeftijd van dat meisje. Toen ik haar dat overhandigde bedankte ze me voor de spulletjes, maar ook voor mijn steun.
Het blijkt dus wel dat ik soms geef zonder dat ik zelf door heb dat ik geef. Vaak heb ik het gevoel niet genoeg te zijn, in het boek van Cami las ik dat ook. Gek is dat, want iedereen is toch op zijn/haar eigen manier de moeite waard? Althans, ik ben dus overtuigd dat ieder mens zijn eigen kracht heeft, het is en blijft een punt van aandacht bij mij.
Vandaag was weer een prettige dag en ik heb ook een geschenk gekregen vandaag. Buiten was het koud, maar ik kon erg genieten van mijn wandeling in de buitenlucht. Ik ontving vandaag een cadeaubon van de slagerij hier in de wijk voor mijn werkzaamheden bij het wijkblad. Eigenlijk vind ik het niet nodig, maar het is wel een teken van waardering voor mijn bijdrage aan het wijkblad, dus het raakt mij wel. Ik accepteer dit geschenk dankbaar.
Aha misschien een mooi moment om het verhaal van het viooltje in de tuin van de keizer te delen ;).
BeantwoordenVerwijderenIk ga zoeken op mijn engelenblog en deel het dan hier, want zeer zeker is iedereen het waard en jij komt op me over als een heel warm mens. Mooi datje zo met je volle aandacht er voor een ander kan zijn!
You rock girl!
Warme groetjes en knuffels van Susan
Een koning wandelde zijn tuin in en trof daar verdorrende en wegkwijnende bomen, struiken en bloemen aan. De eik zei dat hij doodging omdat hij niet zo hoog kon worden als de pijnboom. Toen de koning zich naar de pijnboom keerde, bleek die het er helemaal bij te laten hangen omdat hij geen druiven kon dragen zoals de wijnstok. En de wijnstok was aan het doodgaan omdat hij niet kon bloeien als een roos. De koning zag het viooltje bloeien en er zo fris op staan als ooit. Op zijn vraag kreeg hij dit antwoord:
Verwijderen`Ik ging ervan uit dat u mij geplant hebt omdat u viooltjes wilde. Als u een eik had gewild, een wijnstok of een roos, had u die wel geplant. Daarom dacht ik dat ik zo goed als ik kan maar moet zijn wat u zich hebt voorgesteld. Ik kan alleen maar zijn wat ik ben en ik probeer dat zo goed als ik kan te zijn.’