Alleen rust kan je redden ♥

Tot mezelf komen
Afgelopen week was er weer één waarin ik veel in mijn hoofd zat. De rust is weer een beetje terug, dus dat betekent dat je weer bij jezelf komt.
Gek genoeg voel ik me van de ene kant heel goed, maar als ik écht kijk naar wat mijn lichaam en geest me vertellen heb ik nogal last van stress. En dan lees je ook nog eens een keer artikels over zaken die mij bezig houden.
Gelukkig wéét ik dat ik nu even écht voor mezelf moet kiezen, een stapje terug moet doen en dicht bij mezelf moet blijven. Alleen is er een groot verschil tussen weten en het daadwerkelijke doen. Die vicieuze cirkel ligt op de loer en blijft voor mij een valkuil. Ik wil een heleboel, heb veel plannen, maar op dit moment kom ik tot weinig concreets.
Nu ik dit opschrijf vraag ik me ook af of ik dat op dit moment ook zou willen? Natuurlijk wil ik bepaalde dingen, maar is dat op dit moment belangrijk? Schijnbaar is het daar de tijd daar nu niet voor.
Laat ik dan eerst maar eens zorgen dat ik een periode iets meer slaap ga pakken dan afgelopen tijd en als dat dan gelukt is, kan ik wel weer verder kijken naar wat ik wil bereiken.

Schrijven
Wat ik heel fijn vind is dat mijn artikel gelezen is door de geïnterviewde en dat hij erg tevreden was en dat er niets aan veranderd hoefde te worden in zijn ogen. Ook de hoofdredacteur was blij met het resultaat en hij vertelde me dat het aansloot bij het idee wat hij in eerste instantie voor ogen had. Kortom, ik ben helemaal blij! Nu alleen de foto's nog laten maken en dan kan ik op zoek gaan naar het volgende slachtoffer voor het herfstnummer.

Adviezen
De afgelopen dagen heb ik veel met vrienden en kennissen gesproken. Ondanks dat ik het zelf niet door heb schijnen mensen daar toch adviezen uit te halen. Dat voelt erg goed, dat ik mensen kan helpen door gewoon mijzelf te zijn. ♥

Rare tijden

Ziektes, ontstekingen en dat soort geneuzel
Sinds mijn vorige blog is er weer een hoop gebeurd op ziektegebied, niet leuk, maar voor mijn gevoel kan ik het niet ineens over allerlei vrolijke dingen gaan hebben en hieraan voorbij gaan, gezien het feit dat dit ook een grote rol speelt in mijn leven.
Eigenlijk is er bij mijn tweede vader niet bekend geworden wat er nu precies aan de hand was en dat gaat ook niet meer gebeuren. Ze hebben wel een vermoeden uitgesproken dat het longontsteking en hersenvliesontsteking geweest is, maar zeker weten doen ze het niet. De dag dat hij 75 is geworden was zijn grootste cadeau dat hij ontslagen werd uit het ziekenhuis. Sinds maandag is hij dus thuis, echter is hij nog behoorlijk in de war en onrustig.
Mijn tweede moeder had koorts gekregen na de tweede operatie en voelt zich enorm beroerd. Vermoedelijk is het blaasontsteking, maar dat wordt nu onderzocht, de uitslag komt ergens deze week.
Mijn stiefvader had een knobbeltje in zijn kaak, dit is inmiddels onderzocht en gelukkig bleek het goedaardig te zijn. De operatie om het weg te halen is niet erg prettig, dus er is voor gekozen het op dit moment te laten voor wat het is.
Verder is mijn vriendinnetje geopereerd en herstellende, heeft mijn moeder een slijmbeursontsteking in haar been en is de hersentumor van mijn neef weer terug gekomen.


Familie helpen
Soms gaan er een aantal dagen/weken voorbij waarin je geen mensen helpt, of in ieder geval niet bewust. Afgelopen week konden we wel weer geven en dat voelt goed. Zo heb ik een middag op mijn nichtje en neefje gepast, een fiets kunnen geven aan de bonusdochter van mijn broer, een nieuwe wasmachinekraan bij mijn nicht gemaakt en bijgesprongen bij mijn tweede vader.

Schrijven
Het eerste artikel voor het wijkblad is zo goed als af, afgelopen week heb ik een interview afgenomen bij mijn buurman en dit heb ik nu helemaal uitgewerkt. Het is nog te lang, dus er moet tekst verwijderd worden en verder wil ik er nog mooie foto's bij hebben, maar dan is mijn eerste échte artikel klaar. Ik vind het stiekem best spannend of ik het goed heb gedaan en of mensen het leuk vinden! Wat ik geleerd heb is dat ik mijn lieve dochter de volgende keer niet meeneem bij het afnemen van een interview, want hoe lief ze ook is, ik laat me door haar afleiden.


Vermoeidheid
Door bovenstaande, de zorg voor mijn gezin en de strijd die ik met mezelf in mijn hoofd, besef ik dat goed voor mezelf zorgen geen luxe is. Ik merk dat ik moe ben, en vermoeidheid is slecht voor de weerstand. Ik probeer zoveel als ik kan te genieten van fietstochten, het samenzijn met mijn gezin en mensen die ik lief vind, zodat ik mezelf niet verlies. En voor nu, de week is alweer door de midden, nog één dag en dan begint hier het weekend! Ga met liefde en geniet zoveel je kunt!

Positief blijven!

Ziekenboeg
Na het slechte nieuws van afgelopen maand (blog 1, blog 2) kan ik nu eindelijk een beetje positiever nieuws delen over de ziekenboeg. Zojuist hoorde ik van mijn moeder dat vanavond de koorts verdwenen was bij mijn tweede vader en dat ook zijn bloeddruk goed was. Hij was ook iets helderder, dus dat klinkt alsof de medicatie eindelijk aanslaat! Het gekke is wel dat nog steeds niet duidelijk is wat er nu aan de hand is, ik hoop toch wel dat ze dat nu snel te weten komen, want wat behandel je nu eigenlijk?
Mijn tweede moeder heeft zowel geestelijk als lichamelijk nogal een klap gehad door de tweede operatie, het valt haar zwaarder dan de eerste keer. Het is ook niet niks als je twee keer onder volledige narcose wordt gebracht.

De gouden tip tegen waterpokken
Van de lieve @ivfinturkije kreeg ik een goede tip tegen de waterpokken. Havermout in een washandje, lekker twee keer per dag ukkie in het badje doen en na afloop het washandje nog even uitknijpen boven je kind. Daarna droog deppen en geen jeuk, na een paar dagen is het verdroogd. En verhip! Het lijkt écht te werken! Het kleine meisje heeft nagenoeg geen jeuk of last van die vervelende vlekjes. Dus dank je wel!

Routes rijden
Gisteravond kreeg ik een e-mail van het NiPo. Ik vul vaak vragenlijsten voor ze in en deel mijn mening met ze in ruil voor cadeaubonnen. Een tijd geleden kwam de vraag of we routes wilden rijden en of dat dan met de auto of met de fiets kon. Schijnbaar had ik niet goed gelezen, dus vorige maand kreeg ik een flink aantal routes die gereden konden worden. Doordat er in eerste instantie een fout was gemaakt en het vervolgens slecht weer werd en er van alles tussendoor kwam was ik alles vergeten, tot gisteravond dus! In de mail stond dat dit weekend het laatste moment was en dat het toch wel erg op prijs werd gesteld als we de routes nog zouden rijden. Kortom, wij hebben vandaag fiets achterop de auto gezet en zijn actief routes gaan rijden en hebben genoten van de trekvogels die weer terug zijn gekomen in ons land.

DE LENTE KOMT ERAAN! EN DIT KEER ECHT!

Appies keuken
Vergeten jullie niet om af en toe te kijken op de blog voor mijn lieve vriend Abdullah? Elke week komt er een nieuw recept bij!

De situatie verslechterd

Antibiotica-kuren
Zoals ik in mijn vorige blog al schreef is mijn tweede vader zaterdagnacht opgenomen in het ziekenhuis. Op dat moment dacht ik dat er een ontsteking was gevonden in zijn rug, maar schijnbaar was dat toch niet helemaal het geval.
Toen ik dinsdag langs ging leek hij redelijk helder. Hij lag aan twee infusen met antibiotica en hij was vastgebonden aan zijn bed, omdat hij al meerdere keren zijn bed uit was gegaan terwijl dat niet lukt. Hij was dus al drie keer gevallen. Zijn gezicht was gezwollen, vermoedelijk ook door de antibiotica.

Meer onderzoeken
Vandaag kreeg ik te horen dat drie verschillende soorten antibiotica niet aan zijn geslagen, de koorts is nog steeds aanwezig en ze kunnen nog niet vinden waar de ontsteking zit. Ze gingen er in eerste instantie vanuit dat het hersenvliesontsteking zou zijn, maar dat is het dus niet.
Hij kreeg weer een ruggenprik, longfoto, bloed- en urineonderzoek te verduren. Eerder deze week al drie keer mis geprikt met de ruggenprik en dus al de vijfde keer. Over vijf dagen horen we de uitslag van de ruggenprik.

Verwardheid
Sommige momenten is hij erg verward, andere momenten gaat het weer beter. Hij krijgt daar nu ook een medicijn tegen, hopelijk verdwijnt die verwardheid, want het is absoluut niet waardig hem zo te zien.
Het lukt hem niet om zelfstandig te lopen, maar hij heeft niet dat besef, daardoor is het helaas nodig hem te fixeren. Ik vind het zo zielig voor hem.


Waterpokken
Morgen ga ik weer bij hem langs, maar mijn dochter mag niet mee. Zij heeft de waterpokken. Wat een moment om je eerste kinderziekte te krijgen. Gelukkig heeft ze er tot nu toe nog niet heel veel last van. Ze eet slecht, ze is snel moe, maar verder is ze gelukkig een vrolijk `Vlekkie´.

Even van me afschrijven

Paasweekend
Afgelopen weekend was Paasweekend, we werden door een vriend van ons meegenomen om een paar dagen in een luxe bungalow door te brengen in Groenlo. Een bungalow met sauna en jacuzzi en ik had me hier enorm op verheugd, want ik was wel toe aan wat ontspanning! Het liep allemaal iets anders dan gehoopt. Mijn weekend was stressvol, met een dekentje van ontspanning.

Gebeurtenissen
Op vrijdag, de dag van aankomst, werden wij tijdens het avondeten gebeld door mijn vader. Mijn stiefmoeder was weer opgenomen in het ziekenhuis en geopereerd. Alles was goed gegaan en ik hoefde niet terug te komen zei hij.
De volgende dag kreeg ik hoofdpijn, ik heb het tot acht uur volgehouden, maar toen kon ik geen licht meer verdragen en was ik kotsmisselijk van de pijn. Ik ben mijn bed in gegaan en werd de volgende dag om half 11 wakker, ik dacht dat het wel ging en heb ontbeten. Toen zag ik weer vlekken voor mijn ogen en ben mijn bed weer in gegaan. Rond twee uur werd ik wakker en was de hoofdpijn te dragen.
Wel bleef ik erg moe, dus ging vroeg naar bed, toen ik op het punt stond om mijn bed in te gaan, werd ik gebeld door mijn broer, of ik mijn moeder of stiefvader nog had gesproken, want hij kon ze niet bereiken. Ik had ze nog willen bellen die dag, maar door mijn hoofdpijn was dat er niet van gekomen. Ik kwam maar moeizaam in slaap en had een slechte nacht. Ook manlief had een slechte nacht en we kregen een heftige woordenwisseling. Nadat we het hadden uitgepraat hebben we broodjes gehaald en gingen we ontbijten. Weer de telefoon.
Dit keer was het mijn moeder die belde. Mijn stiefvader was opgenomen met vreemde klachten en had last van waandenkbeelden. Ik schrok me rot, want mijn stiefvader is een sportieve bezige bij en hij mankeert nooit iets.
De volgende dag gingen we naar huis, en daar was ik gek genoeg blij mee. Die middag werkjes knutselen met dochter voor opa en oma, toen op ziekenbezoek bij mijn stiefvader, daarna naar stiefmoeder en naderhand óók nog naar mijn moeder. We hebben daar wat gegeten, toen we thuis kwamen was ik letterlijk op. En vandaag is het een zogenaamde `normale´ dag, dochter naar peuterspeelzaal, manlief naar het werk en ik boodschappen doen en thuis de boel aan kant maken.

Bezorgd
Van het weekend ben ik dus niet bepaald uitgerust, dat is niet anders. Heb wel met dochterlief en manlief in het bubbelbad gezeten en genoten van de sauna, (Nee, dochter niet natuurlijk!) maar hopelijk komt alles goed met mijn stiefvader, want maak me toch wel zorgen om hem. Er is een ontsteking gevonden in zijn ruggenmerg, nog niet bekend of het een virus of bacterie is en hij ligt nu op afdeling neurologie, dus hij wordt in ieder geval goed in de gaten gehouden.